چرخش آنكارا به سمت تل‌آويو

اينكه بگوييم تركيه در دام توافق افتاده است ، از نظر علمي ، صحيح و ملموس درباره اين موضوع يك قدم جلوتر است و آن را به حاشيه مي برد تا بتوانيم يك موضوع را با توجه به اهداف خود توجيه و توضيح دهيم. تركيه داراي يك سيستم تعريف شده تاريخي است و توسط يك دولت اسلامگراي تركيه به رهبري حاكم طيب اردوغان اداره مي شود. اين اردوغان بود كه در اجلاس داووس عليه رئيس جمهور اسرائيل در آن زمان صحبت كرد ، نتايج قدرتمندي در ايران داشت و به نوعي دامنه مقاومت در برابر تل آويو را نشان داد. اردوغان كه مي دانست توافق با اسرائيل به نفع تركيه است ، اين كار را انجام داد. بنابراين نمي توان گفت كه آنكارا در دام سازش افتاده است. زيرا گفته مي شود كه تركيه به دليل اقدامات اسرائيل و فشارهاي بين المللي در يك مسير سرگردان قرار دارد و اين ضعف تركيه را نشان مي دهد.

وقتي اردوغان در اجلاس داووس عليه اسرائيل مبارزه كرد من گفتم كه آنكارا ، تحت هدايت اردوغان ، علاوه بر تلاش براي تحقق منافع ملي كشورش ، خواهان احياي امپراتوري عثماني در امپراتوري جديد عثماني است. او سعي دارد خود را به عنوان يكي از آهنگهاي درخشان سليمان معرفي كند. اردوغان در پست هاي خود از فلسطين حمايت مي كرد ، اما هرگز تسليم تل آويو نشد و پايه هاي همگرايي بيشتر در محيط منطقه ايجاد شد كه وضعيت منطقه را از رويارويي با اسرائيل به جبهه مقاومت تغيير داد. انجام شده. هدف حل مسئله با تل آويو در چارچوبي عملي و قرار دادن ايران در مركز همگرايي منطقه اي بود.

ترك ها گاهي اوقات براي گرفتن امتياز از روسيه ، آمريكايي ها و حتي اسرائيل به تهران متوسل مي شوند و حتي به تهران كمك مي كنند تا تحريم هاي برنامه هسته اي آمريكا و ايران را دور بزند. از برگ ايران در زمان مناسب استفاده كنيد و با ساير رقباي منطقه اي و بازيگران اصلي سيستم بين الملل محيط مناسبي را براي منافع خود ايجاد كنيد. تركيه كه اكنون با كشورهاي عربي و اسلامي به دنبال حل اختلافات خود با اسرائيل است ، زماني “پشت مذاكرات مخفي” بود و امروز به طور آشكار و آشكار با هم هستند. از نظر دكترين معرفي شده در سال 2015 ، مي تواند منجر به يك حركت ضد ايران همگرا شود. آموزه اي كه سعي دارد همكاري هاي بين المللي و محاصره منطقه اي ايران را محدود كند. اين روغن همچنين يك مانع ايمني براي Evo تشكيل مي دهد. به عنوان مثال ، در گذشته ، هرگونه رابطه آشكار و روبرو شدن يك ديپلمات كشور اسلامي با اسرائيل در يك جلسه عمومي مي توانست تظاهرات گسترده اي در كشورهاي اسلامي باشد ، اما امروز ما در حال كار با پايتخت هاي كشورهاي اسلامي و عربي در تل آويو هستيم شاهد همگرايي. از طرف ديگر ، در كشورهاي اسلامي نه تنها اعتراضي وجود ندارد ، بلكه مذاكرات پشت سر هم به مذاكره علني تبديل مي شود و پيمان صلح ابراهيم امضا مي شود. از ديدگاه رئاليست سياسي ، آنچه در دهه هاي اخير براي به بن بست كشاندن اسرائيل انجام شده نتيجه معكوس داده است.

امروز ، وقتي تركيه به دنبال روابط بهتر با اسرائيل است ، ممكن است بار ديگر رويكردي ضد اسرائيلي را براساس منافع تعريف شده و جديد خود در آينده اتخاذ كند. مسئله اي كه در دنياي سياست از پتانسيل بالايي برخوردار است.

310،311